Ευάλωτα σημεία σε μια zero-trust τακτική
Τα τελευταία χρόνια, πολλές οργανώσεις έχουν μεταβεί σε μια zero-trust τακτική, ένα μοντέλο ασφαλείας που βασίζεται στην αρχή του “never trust, always verify“.
Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στην ενίσχυση της άμυνας, γνωρίζοντας ότι οι απειλές μπορεί να υπάρχουν τόσο μέσα όσο και εκτός από κάθε δίκτυο, κάτι που απαιτεί αυστηρή επαλήθευση (strict verification) για κάθε χρήστη και συσκευή που προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση. Παρόλο που αυτό το μοντέλο έχει κάνει μια σημαντική πρόοδο στην κυβερνοασφάλεια, έχει φυσικά και κάποια μειονεκτήματα. Οι επιχειρήσεις δηλαδή παραμένουν ευάλωτες σε απειλές όπως οι (identity-based threats), κακόβουλοι insiders (malicious insiders) και επιθέσεις πλευρικής κίνησης (lateral movement attacks).
Identity-Based απειλές
Μία από τις κύριες αρχές του zero-trust είναι η επαλήθευση ταυτότητας (strong identity verification), ωστόσο αυτό δεν εξαλείφει πλήρως τον κίνδυνο των απειλών. Οι κυβερνοεγκληματίες εξελίσσουν συνεχώς τις τακτικές τους, βρίσκοντας εξελιγμένες μεθόδους για να υποδύονται νόμιμους χρήστες. Επιθέσεις phishing, credential stuffing και social engineering είναι μερικοί από τους τρόπους που οι χάκερς μπορούν να παρακάμπτουν την επαλήθευση ταυτότητας. Μόλις αποκτήσουν πρόσβαση, μπορούν να κινηθούν ελεύθερα μέσα στο δίκτυο, κάτι που αποτελεί σημαντικό κίνδυνο.
Εσωτερικές απειλές
Ενώ το zero-trust επικεντρώνεται έντονα στις εξωτερικές απειλές, οι επιχειρήσεις δεν λαμβάνουν υπόψιν τόσο τις εσωτερικές απειλές. Κακόβουλοι εσωτερικοί παράγοντες (malicious insiders) —όπως υπάλληλοι ή εργολάβοι με νόμιμη πρόσβαση—μπορούν να εκμεταλλευτούν τα διαπιστευτήριά τους για να πραγματοποιήσουν κακόβουλες ενέργειες. Αυτά τα άτομα μπορούν να κλέψουν ευαίσθητα δεδομένα, να διαταράξουν τις λειτουργίες και να σαμποτάρουν συστήματα. Εφόσον έχουν νόμιμη πρόσβαση, οι δραστηριότητές τους μπορεί να είναι πιο δύσκολο να εντοπιστούν, καθιστώντας τους σημαντική απειλή ακόμη και όταν εφαρμόζεται μια zero-trust αρχή.
Lateral Movement
Η πλευρική κίνηση (lateral movement) αναφέρεται στην τεχνική που χρησιμοποιούν οι χάκερς για να κινηθούν μέσα σε ένα δίκτυο, αναζητώντας πολύτιμα δεδομένα αφού αποκτήσουν αρχική πρόσβαση. Σε ένα περιβάλλον zero-trust, αυτή η απειλή γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη. Η κίνηση του χάκερ επιτρέπει να αυξήσει τα προνόμιά του και να αποκτήσει πρόσβαση σε κρίσιμα συστήματα, υπονομεύοντας τους στόχους του zero-trust.
Μετριασμός των κινδύνων
Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις ευπάθειες, οι επιχειρήσεις πρέπει να υιοθετήσουν μια στρατηγική ασφάλειας (multi-layered security strategy) που υπερβαίνει τις αρχές του zero-trust. Η συνεχής παρακολούθηση (continuous monitoring) και η ανάλυση συμπεριφοράς (behavioral analysis) είναι κρίσιμες για την ταυτοποίηση και μείωση αυτού του είδους απειλών. Η εφαρμογή ισχυρών σχεδίων αντιμετώπισης περιστατικών (incident response plans) και ο τακτικός έλεγχος ασφάλειας μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη ανίχνευση της πλευρικής κίνησης και στην αποτροπή των παραβιάσεων.
Επιπλέον, η υιοθέτηση μιας κουλτούρας ασφαλείας (security culture) μεταξύ των υπαλλήλων είναι ζωτικής σημασίας. Η εκπαίδευση του προσωπικού σχετικά με τη σημασία της κυβερνοασφάλειας και των διαφόρων τακτικών που χρησιμοποιούν οι χάκερς μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εσωτερικών απειλών και απάτης βασισμένων στην ταυτότητα.
Αν και η τακτική zero-trust αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προόδου στην κυβερνοασφάλεια, δεν είναι πανάκεια. Οι απειλές βασισμένες στην ταυτότητα, οι κακόβουλοι εσωτερικοί και η πλευρική κίνηση παραμένουν επίμονες προκλήσεις που απαιτούν διαρκή επαγρύπνηση και μια ολοκληρωμένη στρατηγική ασφάλειας. Με την αναγνώριση αυτών των ευπαθειών και την εφαρμογή πρόσθετων μέτρων, οι οργανώσεις μπορούν να προστατευτούν καλύτερα από το εξελισσόμενο τοπίο των κυβερνοαπειλών.
